هر کدام از ما تا حدی با اهداف رسانه‌های بزرگ از قبیل خبرگزاری‌ها و شبکه‌های تلویزیونی آشنا هستیم؛ می‌دانیم که با فریب و نیرنگ، چهره‌ی کسانی که با آن‌ها همراه نیستند را بد جلوه می‌دهند و بدی‌ها و پلشتی‌های خود و دوستانشان را می‌پوشانند. با تبلیغات و تکرار مکرر مفاهیم و الفاظ، زمان و زندگی مردم بی‌نوا را در دست می‌گیرند و آن‌ها را به این سو و آن‌سو می‌کشانند.
با گسترده شدن شبکه‌های نسل جدید که کاربران عادی می‌توانستند محتوای آن را بسازند و تغییر دهند، امید می‌رفت که حقایق در سراسر جهان راه بیابد و مردم بدون واسطه حقیقت را لمس کنند. من و کسی از جنس من در آن سوی دنیا، بتوانیم زندگی‌مان را و راه و روش‌مان را برای یکدیگر تعریف کنیم. ولی چه حیف که ستمگران، کسانی را به مزدوری کشیدند و این ابزار را از ما گرفتند. باز باید منتظر باشیم تا این اندیشه در نسل ما نیز فراگیر شود و بدانیم که باید راهی نو جست؛
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی
