خنکی هوا، نم‌نم باران، ...
خنکی هوای بارانی، خنکی باران، ...
نور چراغ بالکن، نوشتن، ...
کلاس درس، مسافرت، هیئت یا ....
این خشنودی از کجا در من است؟
پ.ن.
این فصل دیگری ست
که سرمایش
از درون
درک صریح زیبایی را
پیچیده می کند
یادش به خیر پائیز
با آن
توفان رنگ رنگ
که بر پا
در دیده می کند!
هم بر قرار منقل ارزیز آفتاب
خاموش نیست کوره
چو دی سال:
خاموش
خود
منم
مطلب از این قرار است:
چیزی فسرده است و نمی‌سوزد
در سینه
در تنم
خدای من!
در دنیایی که مرا در آن آفریده‌ای، انسان‌هایی هستند که دیگران را فریب می‌دهند و سلطه می‌کنند. و انسان‌هایی که به عکسی و صدایی و به تکرار، فریب می‌خورند و سر در پیش می‌گیرند و از کنار حقیقت می‌گذرند.
خدای من!
می‌دانم که تو در آن بالا و در بین ما، نگاهبان مایی و دست بسته و بی‌اراده و تنها به نظاره ننشسته‌ای و برای همین با تو سخن می‌گویم.
خدای من!
شیطان و سربازانش، بلندی‌ها ذهن بشریت را به گرد سیاهی و غفلت می‌آلایند. عشق را، آزادی را، حقیقت را، عبادت را و حتی یاد و نام تو را ... .
خدای من! ای مهربان بی‌انتها...
مرا و کسان مرا از بدی‌ها در امان نگه دار و روز دیدار دوباره‌مان با خود را سرشار از سلامت و شادی قرار ده ... .
ماه من! غریبگی نکن
با کسی که از تمام آسمان
سهم او فقط تویی...
با کسی که از تمام تو
سهم او فقط همین شب است...
